„მინდოდა გამომეცადა როგორია დამოუკიდებლად ცხოვრება. თავიდან შიშები გვქონდა, მაგრამ დავძლიეთ ეს შიშები“- ამბობს სოფიო კაპანაძე, რომელმაც შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა პანსიონატი დატოვა და მეუღლესთან-ანატოლი ბოგაცკოვთან ერთად ქუთაისში, მისთვის გამოყოფილ ბინაში განაგრძო ცხოვრება.

სოფიო კაპანაძე თბილისის ჩვილ ბავშვთა სახლში გაიზარდა. იგი ჯერ ქუთაისის ხანდაზმულთა პანსიონატში, მოგვიანებით კი მარტყოფის შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა პანსიონატში ირიცხებოდა. სოფიოს ინდივიდუალური შესაძლებლობებისა და დამოუკიდებელი ცხოვრების ხარისხის გათვალისწინებით, პანსიონატში დარჩენის საჭიროება აღარ იყო. ისინი პანსიონატს მხოლოდ იმის გამო ვერ ტოვებდნენ, რომ საცხოვრებელი არ გააჩნდათ.

„მადლობელი ვარ სახელმწიფოსი, რომ მაჭმევს, მასმევს, მაგრამ ჩემი ცხოვრებით მინდა ვიცხოვრო. აქ კარგია, მაგრამ დამოუკიდებლად მინდა ცხოვრება“- სოფიო კაპანაძე.

სოფიო 2011 წელს დაოჯახდა ამავე პანსიონატში მცხოვრებ ანატოლი ბოგაცკოვზე. მათ ჰყავთ ერთი შვილი, რომელიც მინდობით აღზრდის ქვეპროგრამის ფარგლებში თბილისში იზრდებოდა, ამჟამად კი მინდობით აღზრდის ფარგლებში ქუთაისში ცხოვრობს.

სოფიო და ანატოლი სისტემატურად ურეკავდნენ შვილს, კანფეტებს და სათამაშოებს უგროვებდნენ და როცა შეეძლოთ ბავშვის მიმღებ ოჯახში მიდიოდნენ. „იქ სხვა ბავშვებიც არიან და იმათთვისაც მიმაქვს, რა თქმა უნდა“- სოფიო კაპანაძე.

სოფიო დიდხანს ცხოვრობდა ქუთაისში, იქ ბევრი ნაცნობი ჰყავდა და შესაბამისად, იმედი ჰქონდა, რომ საზოგადოებაში ინტეგრაციაში დაეხმარებოდნენ. ამ მიზეზით, მან საცხოვრებლად ქუთაისი აირჩია და ქალაქის მერიას მიმართა ბინით უზრუნველყოფის მოთხოვნით, თუმცა, ქუთაისის მუნიციპალიტეტს სოფიოსა და ანატოლისთვის შესაბამისი საყოფაცხოვრებო პირობებით აღჭურვილი საცხოვრებელი ფართის გადაცემაზე უარი თქვა საკმარისი რესურსის არარსებობის გამო.

მერიისგან განსხვავებით, სოფიოს დამოუკიდებელი ცხოვრების უფლება აღიარა ქუთაისის საქალაქო სასამართლომ. სოფიომ „პარტნიორობა ადამიანის უფლებებისთვის“ დახმარებით სასამართლოს მიმართა. სასამართლომ სარჩელი დააკმაყოფილა და ქუთაისის მერიას დაავალა სოფიოსა და ანატოლისთვის საცხოვრებელი ფართის გამოყოფა. სასამართლოს გადაწყვეტილება ქუთაისის მერიას არ გაუსაჩივრებია.